Awesome!

Wat een geweldige week heb ik weer gehad. Het begon met het lopen van de Abel Tasman Track. Dat was echt bijzondr mooi en gezellig. Ik begon zaterdagmorgen met een super zware rugzak, grotendeels gevuld met eten voor 5 dagen. Elkke dag heb ik tussen de 14 en 18 km gelopen van de ene hut naar de andere. Dat duurde steeds zo'n 4-5,5 uur. Het is echt een onbeschrijflijk mooi gebied. Er is felblauwe zee met begroeide heuvels die uitde zee opstijgen en tusendoor goudkleurige strandjes. Je liep daardoor ook hele stukken door bosgebied en moest nog behoorlijk op en neer lopen omdat je steeds afdaalde naar strandjes en dan weer omhoog ging de heuvels op. De eerste twee dagen waren er wat meer mensen op de route omdat dat stuk veel door dagjesmensen gelopen wordt. Daarna waren er echt heel weinig mensen en liep je het grootste deel alleen. Ook vertok ik steeds vroeg uit de hut omdat ik toch al wakker was, waardoor het nog rustiger is. En je hoort en ziet dan alleen maar natuur. Geen snelweg op de achtergrond, geen elektriciteitskabels en geen huizen op de heuvels. Echt puur genieten. Ik was steeds aan het begin van de middag bij de volgende hut en kon dan lekker relaxen en van het uitzicht genieten. Ook nam ik elke dag een douche, omdat je toch wel zweet met zo'n grote tas op je rug. Maar het water was ijskoud, dus dat was elke dag weer een overwinning. In de hutten is alleen koud water anwezig, dus ik at elke avond ook koud eten. Ik moet zeggen dat ik na die vijf dagen erg genoten heb van de warme douche en warme maaltijd! Verder was het super gezellig in de hutten, want er waren veel mensen die dezelfde route als mij liepen en die je dus elke dag weer bij de hut ontmoette. Herlijk gekletst en gelachen in de avonden. Steeds aan het einde van de middag werd het behoorlijk koud, omdat er een harde zeewind opstak. De nachten waren daarom super koud, waardoor ik erg slecht geslapen heb (ook al had ik 4 lagen kleding aan...). De bossen waren ook heel anders dan in nederland. Je liep delen door oerwoud heen, met grote, oude bomen begroeit met mos, maar ook door gebieden met een soort varenbomen en varens en door gebieden met kleine stevige zeeboompjes met weinig blad. Ook moest je vaak kleine riviertjes oversteken. Al met al heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad. Terug in Nelson heb ik vooral uitgerust en al mijn spullen gewassen en schoongemaakt. Ook heb ik mijzelf lekker verwend door een paar keer uit eten te gaan en wat lekkere dingen te kopen. En het vetste wat ik na de track gedaan heb was skydiven!! Wat is dat ongelooflijk om te doen. Van te voren kneep ik hem behoorlijk. We kregen een heel harnas aan aan ontmoeten onze tendeminstructeur die met me zou springen. Vervolgen propten ze 10 mensen plus piloot in een klein vliegtuigje en stegen we tot 13.000 ft. Het uitzicht uit het vliegtuig was al erg mooi. Je keek uit over het Abel Tasman park, over nelson, de zee en de alpen in het zuiden. Op 13.000 ft. ging de deur open en dan moest je met je benen over de rand bungelen. Doodeng op dat moment. Gelukig duwt de tendeminstructeur je naar buiten, want anders wet ik niet of ik gedurft had. En dan is het gewoon geweldig. Je hebt niet echt het idee dat je valt, je voelt niets in je maag, maar je vliegt gewoon voor je gevoel. E n het uitzicht is geweldig. Daarna gaat na 45 sec de parachute open en daal je af naar de grond. Echt geniaal! Heb geen internet meer dus moet ermee ophouden, maar heb dus puur genoten gewoon!